Δεν ξέρω πως είσαι εσύ αλλά εγώ είμαι κάπως…
Δεν με αναγνωρίζω. Κλαίω για ένα σωρό λόγους (και χωρίς λόγους, δεν είναι απαραίτητο να έχω λόγο), και νιώθω τύψεις επειδή έφαγα λίγο παραπάνω, και μου θυμώνω που δεν παρακολούθησα ένα online session για να γυμναστώ λίγο, και ξανά κλάμα και στεναχώρια, και γέλια, και συνταγές, και χαρές, και ταινίες, και κλάμα, και γέλια, και φαγητό, και ξανά τα ίδια.
Ουφ. Καραντίνα. Αυτό ακριβώς είναι η καραντίνα. Πολλά διαφορετικά συναισθήματα μαζεμένα με ένα κοινό παρονομαστή. Την κλεισούρα.
Για αυτό αποφάσισα να το δω αλλιώς όλο αυτό. Να χαλαρώσω και να απολαύσω το να μην κάνω τίποτα. Η καραντίνα είναι ο κατάλληλος τρόπος που αναγκαστικά θα ρίξω ρυθμούς και θα σκίσω όλες τις to do lists που έχω. Βασικά δεν τις έσκισα αλλά έγραψα με κεφαλαία γράμματα ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ. Και ως δια μαγείας σαν να ηρέμησα λίγο. Μέχρι που σκεφτόμουν τι θα μου λείψει πιο πολύ ΜΕΤΑ την καραντίνα.
1) Έρημη πόλη… χωρίς κίνηση, χωρίς συνωστισμό χωρίς νεύρα στους δρόμους .
2) Πλύσιμο χεριών. ΝΑΙ αυτό θα μου λείψει πολύ αν και εύχομαι να μείνει σε όλους μας το «κουσούρι» να συνεχίσουμε να πλένουμε τα χέρια μας γιατί ας το παραδεχτούμε υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που τώρα έμαθε το sport (thank you covid)
3) Τις οικογενειακές και φιλικές συναντήσεις από την κάμερα.
4) Μηδενικά έξοδα (οκ εκτός από το supermarket).
5) Το σπίτι μου!!!
Εσένα τι θα σου λείψει πιο πολύ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ;
**Κάνε υπομονή! Λίγε μέρες έμειναν για να βγούμε από την καραντίνα!**
