Καλησπέρα είμαι ο Σ. 24 ετών. Είχα μια σχέση 11 μήνες με μια κοπέλα που σπούδαζε εκτός Αθήνας και ειναι 20.
Τους πρώτους 4-5 μήνες είμασταν τέλεια, πήγαινα σπίτι της στην πόλη που σπούδαζε, ερχόταν συνέχεια Αθήνα, περνούσαμε πολύ όμορφα, κάναμε πολλές θυσίες ο ένας για τον άλλον.
Θα μπω κατευθείαν στον θέμα, ερχόταν Αθηνα 2-3 φορές τον μήνα για 3-4 μερες και οπότε μπορούσα πήγαινα και εγώ για περισσότερες μερες.
Όποτε πήγαινα εγώ είμασταν τέλεια, κάθε φορά που ερχόταν αυτή ήθελε να βλέπει τους φίλους της – και εμένα φυσικά αυτο που με πειράζει ειναι πως μου έλειπε και ήθελα να περνάω πολύ περισσότερο χρόνο μαζί της.
Δεν έδειχνα τόση κατανόηση όσο έπρεπε και γκρίνιαζα. Ξέρω οτι ήταν λάθος, αυτή έκανε υπομονή και προσπαθούσε να μου εξηγήσει πως έχει και ζωή ενώ από την άλλη μου έλεγε πως ο μόνος λόγος που έρχετε Αθήνα είμαι εγω.
Τους επόμενους μήνες γκρίνιζα και νευρίαζα γιατί είμαι από τους ανθρώπους που παίρνω σοβαρά τον άλλον και πόσο μάλλον αυτά που λεει. Ανά καιρούς έλεγε πράγματα που με πλήγωναν, ίσως κάποια να ηταν ασήμαντα και εγω να τα τραγικοποιουσα στο μυαλό μου.
Πριν 2 μήνες είχε παει με την αδερφή της Θεσσαλονίκη, εκείνη την μέρα μαλώσαμε για έναν χαζό λόγο και μου είπε οτι θέλει να μείνει μονη της γιατι μάλωναμε συνέχεια. Της ειπα όπως θέλεις, δεν πέρασε μια μέρα και μου είπε οτι θέλει να είναι μαζί μου γιατι με αγαπάει.
Μετά απο εκείνη την ημέρα οπότε βγαίναμε δεν ήταν όπως παλιά, μπορεί μεν να γελούσε να περνούσαμε χρόνο μαζί κλπ, αλλα συνέχεια μου έλεγε οτι εχει ανάγκη απο φίλους γιατι ειναι μόνη της.
Κάναμε πολλές συζητήσεις πάνω σε αυτο το θέμα, προσπαθούσα να την βοηθήσω γιατι την αγαπούσα και ως κοπέλα μου αλλα και ως άνθρωπος ήθελα να ειναι ευτυχισμένη.
Στις 28/12 μάλωσαμε γιατι είχαμε κανονίσει να παμε για καφέ και επειδή άργησα λίγο άρχισε και φώναζε, εγω νευρίασα και δεν βρεθήκαμε καθόλου εκείνη την μέρα. Αργότερα παραδέχτηκε οτι έκανε λάθος και μου είπε να βρεθούμε αλλα δεν ήθελα και βγήκε με κάποιους φίλους εκείνο το βράδυ.
Καθώς μιλούσαμε αργά το βράδυ με μηνύματα ενώ ηταν στο σπιτι ενός φίλου της μάλωσαμε γιατι ειχα νευριάσει που αντί να κατανοήσει πως θέλω να την βλέπω όταν ειναι Αθήνα εκείνη πηγαίνει συνέχεια σε φίλους.
Μου είπε να χωρίσουμε γιατι δεν αντέχει άλλο να μαλωνουμε. Ζήτησε να βρεθούμε την επόμενη μέρα, παραμονή Πρωτοχρονιάς, βρεθήκαμε και μου ειπε οτι με αγαπάει, οτι μόνο εγω την καταλαβαίνω και διάφορα τέτοια, έκλαιγε, με αγκαλιάζε, με φιλούσε αλλα μου ειπε πρεπει να χωρίσουμε σημερα… «Δεν νιώθω ερωτευμένη πια», «δεν είμαι χαρούμενη», «δεν είμαι ευτυχισμένη» μου είπε.
Με χώρισε παραμονή προτωχρονιάς και μετα έμαθα οτι βγήκε αλλα ήταν νορμαλ, έκανε πως δεν συμβαίνει τίποτα. Από εκείνη την ημέρα της στέλνω συνέχεια, της λέω πως εχω μετανιώσει που γκρίνιαζα και οτι θα της δώσω όσο χρόνο και όσο χώρο θέλει, οτι μπορω να την κανω ευτιχισμενη γιατι εχω καταλάβει τα λάθη μου και διάφορα τετοια. Δεν μου απάντησε ποτε σε τίποτα.
Αυτο που θέλω να ρωτήσω ειναι πως γίνετε ένας άνθρωπος να κλαίει, να σε αγκαλιάζει, να σε φιλάει, να σου λεει οτι σε αγαπάει, αλλα να σε χωρίζει και ποσο μάλλον παραμονή πρωτοχρονιάς. Επίσης θέλω να ρωτήσω μήπως απλα ειναι μπερδεμένη, γιατι αν ηταν τόσο σίγουρη θα μου έστελνε έστω ενα μήνυμα του τύπου τελείωσε μην μου ξανά στείλεις ή κατι τέτοιο…
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Αγαπητέ φίλε,
Να τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα. Και να πούμε και αλήθειες. Της τα έκανες τσουρέκια. Τόση γκρίνια σε 4-5 μήνες σχέσης, ούτε ζευγάρι δεκαετίας! Ναι, οκ, καταλαβαίνω ότι ήθελες να τη βλέπεις όταν ήταν Αθήνα, αλλά η κοπέλα δεν γεννήθηκε τη μέρα που σε γνώρισε. Είχε ζωή και φίλους πριν από σένα και καλά έκανε και τους έβλεπε.
Και είναι λογικό.
Πόσο δύσκολο σου είναι να το καταλάβεις αυτό; Sorry που στο λέω, αλλά είχε τα δίκια της. Και τόσοι τσακωμοί σε τόσο λίγο διάστημα, γίνονται πολύ κουραστικοί στην πορεία.
Και πάμε στις απορίες σου τώρα.
Καταρχήν να σου πω ότι γίνεται να αγαπάς τον άλλον και να τον χωρίζεις! Το ότι τελικά δεν μπορείς να είσαι μαζί του ερωτικά, δεν σημαίνει ότι τον μισείς. Τον αγαπάς ως άνθρωπο, αλλά βλέπεις ότι δεν ταιριάζετε ως ζευγάρι. Είδες που γίνεται;
Όσο για τα κλάματα και τα μεγάλα λόγια, απλά πιστεύω ότι φταίνε τα 20 της χρόνια. Μικρή και ευαίσθητη!
Η παραμονή Πρωτοχρονιάς είναι κακό timing, αλλά από το να περάσετε ένα βράδυ χάλια μαζί, καλύτερα μακριά και συμπαθητικά. Απλή λογική. Συν τοις άλλοις και η αλλαγή του χρόνου (και το ποτό) βοηθούν να πάρεις νέες αποφάσεις.
Αν τώρα είναι σίγουρη ή όχι, νιώθω ότι κερδίζει το «είναι μπερδεμένη». Αν σε αγαπάει, όπως λέει, σίγουρα σε σκέφτεται. Απλά διστάζει γιατί δεν θέλει να ξαναπεράσει τα ίδια. Καλά έκανες και της έστειλες μήνυμα ότι το έχεις μετανιώσει, αλλά σταμάτα εκεί. Αν συνεχίσεις να της στέλνεις θα το δει ως πίεση – πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχεις αλλάξει και πολύ.
Κατάλαβες πώς έχει το όλο θέμα;
info: queen.gr
