Η αντίδραση της Ζέτας Δούκας στο κείμενο της Σμαράγδας Καρύδη
Με ένα μακροσκελές κείμενο η Σμαράγδα Καρύδη, τοποθετήθηκε στο σοβαρό θέμα των ημερών και το τσουνάμι των καταγγελιών από συναδέλφους της για συναδέλφους της, για κακοποίηση, λεκτική, σωματική ή σεξουαλική.
Η δημοφιλής ηθοποιός σε ανάρτησή της στο Facebook, αναφέρει ότι στηρίζει με όλη της τη ψυχή τις γυναίκες και τα αγόρια που έχουν υποστεί οποιασδήποτε μορφής κακοποίησης, όμως απ’ την άλλη δε μπορει ούτε να χαρεί για την καταστροφή και των αφανισμό των άλλων. «Λυπάμαι. Αυτό μόνο νιώθω. Λύπη. Και αμηχανία» γράφει χαρακτηριστικά.
Διαβάζοντας αυτή την ανάρτηση, η Ζέτα Δούκα θέλησε να πάρει θέση εκφράζοντας την έντονη διαφωνία της.
Η δημοφιλής ηθοποιός έγραψε το παρακάτω κείμενο στα Insta-stories της, κάνοντας tag μάλιστα τη συνάδελφό της:
«Αγαπητή Σμαράγδα, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με την δήλωσή σου, που είναι το πρώτο πράγμα που μου απευθύνεις και σε προσωπικό επίπεδο από τότε που ξεκίνησε αυτή η ιστορία και που αποτελεί τον μοναδικό λόγο που τοποθετούμαι αυτή τη στιγμή.
Δεν μπορώ ούτε και θέλω να γνωρίζω τους λόγους που σε ώθησαν να γράψεις κάτι τέτοιο, οι οποίοι, όπως αναφέρεις μπορεί να είναι απόρροια των επαγγελματικών και φιλικών σχέσεων που διατηρείς με πολλά πρόσωπα που καλούνται να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη, όμως βρίσκω εντελώς λάθος να βάζεις στην ίδια ζυγαριά τα θύματα με τους θύτες.
Ιδίως την δεδομένη χρονική στιγμή που η πλειοψηφία των ηθοποιών επιχειρεί μια συντονισμένη και γενναία προσπάθεια να καθαρίσει το τοπίο από το ψέμα, την υποκρισία και την έπαρση που βασανίζει χρόνια τον χώρο μας και να βαδίσει στο δρόμο της αλήθειας και της εξυγίανσης.
Και μπορεί εσύ και πολλοί ακόμα συνάδελφοι – ευτυχώς- να μην έχουν υποστεί καμία μορφή βίας στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία όμως δε σημαίνει ότι δε θα έπρεπε να κατανοούν τη στάση και την ανάγκη όσων έχουν ταλαιπωρηθεί και έχουν χρόνιες και βαθιές πληγές που τώρα προσπαθούν να αναγνωρίσουν και – ίσως- γιατρέψουν. Οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να τους βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε.
Και η βοήθεια περνάει από το νοιάξιμο και την αποδοχή, των ανθρώπων που αποτελούν τα θύματα, ιδίως όταν ήταν ανήλικα ή νεαρά παιδιά, όχι των θυμάτων ή του θεατρικού οικοδομήματος. Αυτή είναι η προτεραιότητα! Τα βρεγμένα ρούχα τα στεγνώνουμε αφού τελειώσει βροχή, όχι πριν.. Και τώρα βρέχει καταρρακτωδώς».
