Γράφει η Άντρεα Νικολάου-Παναγή
«Νιώθω ακόμα φουσκωμένη». «Μα γιατί δεν φεύγουν τα κιλά της εγκυμοσύνης μου;». «Μέσα σε μία εβδομάδα επανήλθε το σώμα της πίσω στα φυσιολογικά του». «Μα αφού η φίλη μου νιώθει καλά μετά τον τοκετό, εγώ γιατί πονάω;». «Εγώ δεν έκανα καθόλου ραγάδες!». «Δεν θα ξαναφορέσω ποτέ μπικίνι στην παραλία…».
Ναι, το ξέρω όλες οι μανούλες έτυχε να πούμε κάτι από τα πιο πάνω.
Κάποιες από εμάς έτυχε να έχουμε μία πολύ εύκολη εγκυμοσύνη αλλά ταλαιπωρηθήκαμε στον τοκετό. Άλλες γυναίκες μπορεί να είχαν πιο περίπλοκη εγκυμοσύνη αλλά γέννησαν μέσα σε 2 ώρες με φυσικό τοκετό χωρίς δυσκολίες και επιπλοκές.
Μία άλλη κατηγορία γυναικών είναι οι μανούλες που ζορίστηκαν λίγο μέχρι να καταφέρουν να κυοφορήσουν, να είχαν και δύσκολη εγκυμοσύνη και δύσκολη γέννα…
Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή!
Πάντα προσπαθούσα και λόγω επαγγέλματος να διατηρώ το σώμα μου σε καλή φόρμα και να γυμνάζομαι τακτικά. Από την άλλη, σαν νεαρή γυναίκα μου άρεσε να περιποιούμαι το κορμί μου και θωρούσα ότι είναι πολύ σημαντικό να είναι το κορμί μου «αψεγάδιαστο». Υπήρχαν φορές που θα στερούσα στον εαυτό μου λιχουδιές τις «μικρές αμαρτίες» μου, γιατί ήθελα να φορέσω το μπικίνι μου το καλοκαίρι στη παραλία.
Σε φιλοξένησα κοντά μου 9 μήνες, συγκατοικούσαμε στο ίδιο σώμα για 40 ολόκληρες εβδομάδες. Κουβαλούσα καθημερινά μαζί μου το μεγαλύτερο θαύμα της φύσης… Σε όλη μου την εγκυμοσύνη, όπως θα διάβασες στα προηγούμενα μου Blog Posts, έκανα μία καλή διατροφή, γυμναζόμουν και έβαζα συνεχώς λαδάκια για να προστατεύσω το δέρμα μου από το να σκάσει και να δημιουργηθούν ραγάδες. Τον 9ο και τελευταίο μου μήνα όμως το δέρμα μου δεν άντεξε και απέκτησα ραγάδες στο κάτω μέρος της κοιλιάς μου.
Μετά τη γέννα, όταν ξεκίνησε το σώμα μου να ξεφουσκώνει σιγά-σιγά, είδα το δέρμα μου να είναι ακόμα ξεχειλωμένο. Λέω μέσα μου «Μα πώς θα επανέλθει το δέρμα μου, όπως ήταν παλιά; Θα μπορέσω να φορέσω ξανά μπικίνι; Και αν στον άντρα μου δεν αρέσει να με βλέπει έτσι;»…
Τότε ήταν που έκανα ένα πολύ σημαντικό flashback, το οποίο είχε σημαδέψει την ζωή μου… Την ώρα του τοκετού που φοβηθήκαμε για την ζωούλα της μικρής (καθώς προέκυψαν 2 επιπλοκές), όταν όμως άκουσα το κλάμα της και την κράτησα στην αγκαλιά μου ΞΕΧΑΣΑ τα πάντα!!!
Τότε ήταν που ρώτησα ξανά τον εαυτό μου: «Τι και αν έχω σημάδια στο κορμί μου;». «Και να μείνουν για πάντα πάνω μου, πού είναι το κακό;». «Τι είναι αυτό που μετράει πιο πολύ; Η εξωτερική εμφάνιση ή η γέννηση της κόρης μας;». Η ΠΙΟ ευτυχισμένη ημέρα της ζωής μου είναι αυτή που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη και στην ψυχή μου.
Γυναίκες μου, μανούλες μου, πλάσματα μου υπέροχα… Μπροστά στη μητρότητα, το δώρο του Θεού, το μοναδικό χάρισμα γεμάτο ευλογία, κανένα σημάδι δεν μπορεί να νικήσει την χαρά και την ευτυχία σου! Το παιδί σου σε υπερλατρεύει γι’ αυτό που είσαι, ο άντρας σου ακόμα θα σε αγαπά για την υπέροχη οικογένεια που του χάρισες και κανένας ΔΕΝ θα σε κρίνει γιατί είσαι ΜΟΝΑΔΙΚΗ…
Μου δίνει τεράστια δύναμη το ότι μπορώ να προσφέρω κατανόηση και μπορεί να ταυτιστεί έστω και μία γυναίκα εκεί έξω μαζί μου!
Να σε αγαπάς, να σε φροντίζεις, να σε στηρίζεις, να σε συμπονάς, να σε εμψυχώνεις! Και να θυμάσαι… Μην σε συγκρίνεις με κανένα. Η κάθε μία από εμάς είναι ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ!!! Να απολαμβάνεις τις ομορφιές τις ζωής με χαμόγελο θετικότητα και πίστη!
«She Remembered who she was and the game Changed” -Lalah Deliah
Μέχρι την επόμενη φορά..
Φιλιά απο εμάς
ΧΟΧΟ
Άντρεα Νικολάου-Παναγή
Follow her @andreanicolaoupanayi
