Γράφει η Άντρεα Νικολάου Παναγή
Κοιτάζω το πληκτρολόγιο και το μόνο που θέλω να πω είναι πόσο πεθύμησα να αποτυπώσω ξανά τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Οι τελευταίες εβδομάδες ήταν κάπως ζόρικες γι’ αυτό δεν κατάφερα να σας γράψω πιο νωρίς.
Η μικρούλα μεγαλώνει, η ρουτίνα μας άρχισε να γίνεται πιο απαιτητική, χρειάζεται περισσότερη προσοχή και νιώθω σαν να μην με φτάνει ένα 24ωρο!
Σαν καινούρια μανούλα όλα είναι πρωτόγνωρα. Από τις επισκέψεις στον παιδίατρο, τα εμβόλια, το φαγητό, όταν είναι αρρωστούλικα, ο ύπνος κλπ…
Διανύοντας την εγκυμοσύνη μου αλλά και σήμερα απολαμβάνοντας την μητρότητα, είναι πολλές οι φορές που ακούω τα εξής: «Δεν πρέπει να αφήνεις το μωρό να κοιμάται μαζί σας», «Την κρατάς αγκαλιά για να κοιμηθεί;», «Μην την κακομαθαίνεις γιατί μετά θα ταλαιπωρηθείς», «Πρέπει να θέσεις τα όριά σου από νωρίς για να μην σε κάνει το μωρό ότι θέλει», «Δεν πρέπει με το πρώτο κλάμα να τρέχεις κοντά της».
Ήταν πολλές οι φορές που έπιανα τον εαυτό μου να σκέφτεται αν ο τρόπος που μεγαλώνω την μικρή είναι σωστός…
Ποιός καθορίζει όμως τι είναι σωστό και τι λάθος; Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος! Η κάθε μανούλα μεγαλώνει το μωράκι της ανάλογα με τις απαιτήσεις και τα θέλω της!
Δεν πρέπει να κρίνουμε την οποιαδήποτε μανούλα!
Κατά τη δική μου ταπεινή γνώμη το μεγάλωμα ενός παιδιού δεν μαθαίνεται κατά γράμμα από εγκυκλοπαίδειες, γιατί είναι στην φύση της γυναίκας! Τα βοηθήματα που βρίσκουμε από βιβλία και άρθρα είναι συνοδοιπόροι στο ταξίδι μας ως μητέρες για να μας καθοδηγούν!
Φυσικά υπάρχουν τα όρια που η καθεμία από εμάς πρέπει να θέσει έτσι ώστε να υπάρχουν ισορροπίες, όμως το χάδι, η αγκαλιά και η τρυφερότητα της μαμάς είναι πάντα τα γερά θεμέλια που χρειάζονται τα μικρούλια μας σε αυτή την τρυφερή ηλικία!
Εμείς πόσες φορές δεν ήμασταν καλά και τρέξαμε για μία ζεστή αγκαλιά στην μαμά μας ή στον άντρα μας;
Η καθημερινότητα και η ρουτίνα σίγουρα μπορεί να μας φέρνουν πίεση και ένταση και να νιώθουμε ότι με το παραμικρό θα εκραγούμε… Κι όμως η υπομονή και η αντοχή της μάνας δεν έχει τελειωμό!
Στο τέλος της ημέρας, αυτά τα στρογγυλά γουρλωτά ματάκια σε κοιτάνε στα μάτια, με βλέμμα όλο αγάπη λέγοντας «πάρε με αγκαλιά μανούλα». Και τότε αποκοιμούνται με ηρεμία στην ζεστή μας αγκαλιά! Να θυμάστε τα μικρά μας πλασματικά είναι τα μόνα που αναγνωρίζουν τον χτύπο της καρδούλας μας απο την πρώτη κιόλας στιγμή!
Μέχρι την επόμενη φορά…
Φιλιά από εμάς
ΧΟΧΟ
Άντρεα Νικολάου-Παναγή
Follow her @andreanicolaoupanayi
