Εσένα πόσο σε τρομάζει ο χρόνος;

Από τις The Beauty and the Body

Εσένα πόσο σε τρομάζει ο χρόνος; Και αν σε τρομάζει, σκέφτηκες ποτέ γιατί σε τρομάζει τόσο;

Τελευταία το θέμα ηλικίας με προβληματίζει και ότι με προβληματίζει το αναλύω.

Ναι, μεγαλώνω και άρχισα να βλέπω τα σημάδια του χρόνου στο σώμα μου. Οι πρώτες
ρυτίδες έχουν πλέον εμφανιστεί στο πρόσωπο μου. Το δέρμα μου άρχισε να φαίνεται
κάπως κουρασμένο. Δεν υπερβάλλω ούτε διαμαρτύρομαι. Απλά παρατηρώ.

Και είναι και κάποιες φορές που καταλαβαίνω ότι ο χρόνος με τρομάζει. Και αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που με τρομάζει αλήθεια;

Με τρομάζει οτι ο χρόνος θα αλλάξει το σώμα μου, το πρόσωπό μου; Ναι αυτό μάλλον είναι αλήθεια! Θα συμβεί! Αλλα γιατί είναι τόσο τρομακτικό;

Με τρομάζει άραγε επειδή έχω συνδέσει την αξία μου με το πως μοιάζει το σώμα μου και το πρόσωπο μου; Μήπως βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι χάνοντας την ομορφιά μου χάνω παράλληλα και την αξία μου;

Αυτό δεν μου ακούγεται σωστό! Δεν είμαι απλα ένα πρόσωπο και σίγουρα δεν είμαι απλά ένα σώμα. Είμαι η προσωπικότητα μου, ο χαρακτήρας μου, είμαι το ταμπεραμέντο μου, η θηλυκότητα μου, η ενέργεια μου, είμαι τα συναισθήματα μου, οι εμπειρίες μου! Αυτά δεν χάνονται με τον χρόνο. Αυτά αναπτύσσονται και μεγαλώνουν.

Λές όμως να με τρομάζει και το γεγονός ότι ακόμα νιώθω ότι έχω όνειρα που δεν εκπλήρωσα, ταξίδια που ακόμα δεν έκανα, εμπειρίες που δεν έζησα; Λες να αισθάνομαι ότι ο χρόνος που απέμεινε λιγοστεύει; Κάπως λυπηρό ακούγεται έτσι; Αλλά και κάπως υπεραισιόδοξο. Τον χρόνο που μου απομένει δεν τον γνωρίζω και δεν τον γνώριζα ποτέ. Μήπως αυτή η σιγουριά που είχα οτι θα ζήσω για πάντα ήταν μια ψευδαίσθηση
που με κατέστρεφε;

Μήπως τελικά αυτή η φοβία του ηλικίας να είναι μια ευκαιρία για να θυμηθώ ότι η ζωή δεν είναι το «αύριο» αλλά το «τώρα», δεν είναι το «κέλυφος» αλλά το «περιεχόμενο»;